Piękne renesansowe Urbino gdyby było w Toskanii, zapewne przeżywałoby oblężenie turystów. Ale znajduje się w Marche, po niewłaściwej stronie Apeninów. Dodatkowo nie jest najłatwiej dostępnym miejscem, nie można tam dojechać pociągiem ani dolecieć samolotem, więc nadal jest stosunkowo wolne od tłumów.
Mam nadzieję, że tak zostanie, nawet jeśli Urbino to piękne i zdecydowanie warte odwiedzenia miasto.

 

Jak się dostać do Urbino.

Najlepszą opcją jest samochod i GPS, pamiętaj jednak, że musisz zaparkować poza starym miastem. Borgo i kilka innych zabytków znajduje się w strefie ograniczonego ruchu (zona a traffico limitato (ZTL).
Niezmotoryzowani powinni najpierw złapać pociąg z Ancony do Pesaro lub Fano, a stamtąd autobus do Urbino. Bezpośrednio do miasta nie da się dolecieć – najbliższe lotniska są w Anconie i Rimni.

Nieco histori:

Miasto zostało założone przez Rzymian i nazywało się Urbinum Mataurense. W starożytnosci miejscowość przeżywała wzloty i upadki, ale zloty wiek Urbino przypada na renesans; zresztą właśnie to miasto uważa się za kolebkę odrodzenia. Rządy rodzinny Montefeltro przyczyniły sie do rozwoju miasta; szczególnie za czasów księcia Federica II da Montefeltro miejsce rozkwitło, goszcząc intelektualistów i artystów z całego kraju.

Większość renesansowej architektury, którą wciąż można podziwiać w mieście była inspirowana przez niektóre z największych nazwisk tamtych czasów. Na przykład mury miasta były zgodne z projektami Leonarda da Vinci. W Urbino urodził się malarz Rafael i pod portykiem jego domu z dzieciństwa we wrześniu 1860 roku ostatni żołnierze armii papieskiej stawił opór zjednoczeniu Włoch.

W 1508 roku księstwo przeszło w ręce Della Rovere, którzy nadal gromadzili wokół siebie muzyków i scenografów, artystów i pisarzy; jednak dwór przeniósł swoją siedzibę do Pesaro; Urbino zostało zmarginalizowane w stosunku do ośrodków nadmorskich.

Miejscowość szczęśliwie oparła się zmianom urbanistycznym w XIX w. i budynki w mieście do dziś pozostały praktycznie nienaruszone.

Od 1998 r. Borgo Urbino (stare miasto) znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO.

 

Z czego dzisiaj słynie Urbino

Oczywiście ze sławnego malarza Rafaello, jedego z najpłodniejszych artystów renesansu. Do dziś miejscowość jest związana ze sztuką, rzemiosłem i kulturą. Znajduje się tam jeden z najlepszych włoskich uniwersytetów, dzięki czemu miasto ma więcej studentów niż mieszkańców. W rezultacie Urbino jest pełne młodych ludzi, którzy tworzą tętniąca życiem atmosferę.

 

Co zobaczyć w mieście:

Przed wizytą Mauro powiedział, że Urbino jest piękne. Podeszłam do tego dość sceptycznie; dla Włochów wszystko co włoskie jest piękne, a nie koniecznie mamy taki sam gust.

Pierwszą rzeczą, jaką zobaczyłam w mieście, był kościół z reprodukcją grobu Rafaello.
Następnie poszliśmy do punktu widokowego w Parco della Resistenza, ale tylko dlatego, że miały być toalety. Nie było toalet, ale to co ujrzałam, sprawiło, ze zaniemowiłam – panorama powoduje wytrzeszcz oczu.

Patrzyłam na stare miasto z Pallazo Ducale zbudowanym w XV wieku przez Federico II da Montefeltro. Nie byłam w stanie sprecyzować czy moją pierwszą myśla było pięknę, czy ogromne. Pałac to właćciwie małe miasteczko otoczone murami obronnymi. Jest imponujący i z pewnością może konkurować z miastami w Toskanii. Pallazo Ducale mieści obecnie Galleria Nazionale Delle Marche ( Narodową Galerię Marchii) i wystawia niektóre z najważniejszych arcydzieł sztuki renesansowej. (bilet kosztował 8 euro)

W samym Parco della Resistenza, w którym nie ma toalet, można odwiedzić Fortezza Albbornos. Bilet wstępu kosztuje (albo kosztował) 1.50 euro. Forteca wygląda dużo lepiej z zewnątrz niż w środku, ale widok z niej jest super.

Ponieważ z Urbino pochodzil Rafaello Sanzio dom, w którym artysta się urodził, zostal przerobiony na muzeum. Łatwo do niego dotrzeć z centralnego placu, a godziny zwiedzania można znaleźć tutaj. Muzeum dzięki osobom prywatnym i instytucjom publicznym zgromadziło wiele eksponatów ściśle związane z Rafaelem, a także dokumentujących historię miejscowości. Na lewo od głównego wejścia znajduje się pracownia Giovanniego Santiego, obecnie wykorzystywana jako galeria sztuki.

 

Dlaczego warto odwiedzic Urbino:

Przede wszystkim moim zdaniem w mieście renesansowa atmosfera wisi w powietrzu. To miejsce emanuje historia, którą czuć chodząc po szerokich ulicach pośród pięknych domów.

Urbino jest miastem z raczej stromymi ulicami, dlatego też wiele z nich ma fajne kute poręcze po bokach.
Chodzenie po mieście może być nieco męczące, ale rownież dobre dla poprawienia kondycji. Jest tam mini-kolejka dla turystów, ale moim zdaniem najlepiej się zwiedza i poznaje miejsca na piechotę. Zresztą wczłapując się pod górki nie mialam kalorycznych wyrzutów sumienia po zjedzeniu pysznego jogurtu z kilkoma sosami i nie mniej pysznych lodów.

 

 

 

Miasto jest pełne tajemnic, takich jak np. że Palazzo Ducale działa jak wzmacniacz, dzięki czemu wszyscy ludzie mogli usłyszeć księcia, co niewątpliwie było niesamowitą przyjemnościa, zwłaszcza jak książę siedzial w toalecie. Nic lepszego niż słuchanie książęcych odgłosów. Nawet fasada budynku kryje w sobie ciekawostkę: jeśli rozmawiasz z kimś przez boczne kolumny, możecie się słyszeć, jakbyście byli o krok od siebie. Ta sztuczka była w przeszłości wykorzystywana przez strażników do komunikacji.

Urbino leży w takiej części Marche, że możecie tam robić znacznie wiecęj, niż tylko zwiedzać miasto. Wielbiciele dobrego jedzenia znajda tu swój mini-raj. Tereny wokół Urbnino sa chronione, gospodarstwa zostały przerobione na ekologiczne, wiec żywność jest wysokiej jakości. Lokalna gastronomia słynie z trufli, grzybów i serów. Dlatego jeżeli chcesz jeśli chcesz posmakować stylu życia, w którym dobre samopoczucie i zdrowie sa podstawowymi wartościami, Urbino spełni takie oczekiwania. Miłosnicy outdooru mogą uprawiać kajakarstwo, trekking, jazdę na rowerze, motocykl, bieg na orientację i tak dalej.

Czy warto więc wybrać się do Urbino? Absolutnie tak. Jeżeli chcesz poczuć historię i czas, który stanął w miejscu, to miejsce musi się znależć na Twojej  'do zobaczenia’ liście.